|
Signaleringen vanaf december 2008, met een omgekeerde chronologie: de oudste onder
geluk is schoonheid waardoor het hele strevend leven minderwaardig onder de glans van dat moment
pijnlijk fijn
leven is herinneren genoegens en wat daaraan tegengesteld is ook
nieuw geheugen vormen
iedere dag ervaar ik dat door ons
anders
mijn onaangepastheid is redelijk aangepast
ik houd stand samen met, is anders dan afgezonderd van wat ik ook vele jaren gekend heb
bewust zijn
voor ik het zelf weet ziet hij al dat ik op ga staan en staat naast me en de bank
ik lees, kik tv en denk even later laat ik eens opstaan
hoe gaat het ermee?
in het even niets openbaart ik zich
hoe door de tijd verworden optelsom gestold verleden:
het antwoord op ‘hoe gaat het ermee?’
maar dat zeggen we onnatuurlijk niet
geschiedenis
de ondertiteling van het nu wat zegt hoe te kijken
alles herleefd hetzelfde steeds anders
vervulling
genieten is een gemis voelen wat even afwezig is
woorden geven is betekenis voelen zin geven aan het ervaren
angst ergens in te geloven alles gaat voorbij jouw liefde bekrachtigt mij
angst ergens in te geloven alles verloor ik jouw liefde sterkt mij
alles heb ik en niets en jou
bodemloos voel ik een bodem
verstand is een misverstand
ik roep (en riep) steeds spanning op omdat ik me in ontspanning verlies
nergens mijzelf
zeker onzeker van mijzelf weet ik uiteindelijk
ik herlees dit en glimlach zie mijzelf in talloze herinneringen
inter – esse (tussen – zijn)
reikt naar zoveel waar mijn ik tussen staat wil weten begrijpen doorzien!
ik wil!
grenzen zijn mij vreemd tijd schaars
ben verontrust tevreden
iedere dag
aan iedere dag wil ik wel wat woorden wijden ’s avonds moment met sigaar en wijn
willen zeggen maar niet weten wat
voel mij uitgesproken zonder woord tekort voel mij voel mij ik
jou bij mij (al zit je een week in londen) tevreden vrede
bevredigd in ons samen voelen
wezen
liefde? mens in wezen eenzaam
maar wederzijdse ankerplaats gronding van bestaan samenlevende meerwaarde van beleving draagvlak
veel woorden maar meer dan dat de eenvoud van het gebaar meerzeggend jou hoofd op mijn schouder mijn arm
taal taalt naar allesmaar o zo eenzaam en beperkt in zijn wezen
wil
ik schrijf wat ik zou willen lezen en lees om meer te ontdekken dan ik voor mogelijk hield maak het beeld wat ik zou willen zien en bezoek een tentoonstelling om mijn grenzen te overschrijden
geen greep
omdat ik geen greep op mijn leven voel wil ik alles regelen
anders voorkomend dan ik ben
soms greep
geen greep op mijn leven maar wel op de werkelijkheid soms uiterst onzeker kwetsbaar dan weer zelfverzekerd
meemaken
hun wereld zo anders dan de mijne toch hetzelfde werk
zien
op alle slakjes sprankelend zout scherpzinnig sensitief opmerkend niet kijkend maar ziend en wij met hem mee kijkend als bij friedrich (net gezien in de hermitage)
hoor de muziek van zijn woorden in zijn stem hoorspel als afkijktheater
het gewone uitzonderlijk en het uitzonderlijke?
iets moderns is anders dan, is onplaatsbaar buiten de orde, lijkt willekeurig totdat een ander werk, dat het niet heeft
dan is blijkt het toch wat meer
jouw warmte troost welving in ons bestaan onder mijn tasten ronding in mijn beleven dat rusteloos verder wil
eerste avond
ik mis je nu al, letterlijk en figuurlijk om me heen te voelen emotionele ankerplaats stabilisator in mijn bestaan (zoals ik in de jouwe, soms) wij samen zijn (= coëxistentie van leven)
als bij de naderende bus en al onze jaren die al geschiedenis vormen
geleden (woorden)
ik lees ‘honderd jaar geleden’en associeer geleden? voltooide tijd van … lijden? zou het nee toch
verwondering en afvragen ook door k schippers, hem horen, lezend afvragen… af vragen
dat af luisteren was even geleden maar in stilte werkt het door
zien
het verschil tussen vooroordeel en empathie niet slechts de kwaliteit van het denken voelen te weten hoe het zit?
de menselijkheid van het vooroordeel?
leegte
altijd tijd
een leegte waarin ik waarin leegte waar ik
altijd waarin ik mijzelf
patronen
uitgetild worden
eerder had ik het over iedere dag even geďnspireerd willen voelen vandaag las ik ‘even boven jezelf uitgetild worden en toch mijzelf blijven’ zo dus
daar wel
je creëert je patronen waarin de dingen op hun plaats zijn net als bij je sudoku
‘wat men eens doorleeft heeft, nestelt zich in ons bloed voorgoed’ (P H Dubois)
inspiratie
geestkracht vanuit een kortsluiting van buiten met binnen, een spanning en ontspanning waarin ik mij klein en heel groot voel (als bij een orgelfuga van bach: van vingers solo naar met handen en voeten het hele orgel)
stenen beeld
de mens schept zich beelden en als zij zichzelf lijken te bevestigen denkt hij dat hij gelijk heeft wat hij niet denkt maar slechts uit zichzelf voelt
niets (of iets)
niets treffender dan de intimiteit van een gedicht
getroffen wordt het even stil hoor ik alles en niets
‘zichzelf’
alsof er een dominante orde in ons woont, die feilloos uitmaakt welke houding (gezichtspunt, beoordeling) het bestaande zelfbeeld bevestigd
zodat het zichzelf blijvend weer niet teleurstelt (maar mij wel)
leer mij mij kennen
leer mij mij kennen
vreemde gedichten lezend: een nieuwe onnavoelbare werkelijkheid net als de combinatie van een organist het bavo-orgel en een grafische partituur of met één hand opbouwend tot het hele orgel niet hard genoeg zich over me uit kon storten in een fuga van bach teylersmuseum (of fietsend naar leiden) in een zucht naar weten (of wetenschap) fietsend op zondagmiddag en andere fietsers ziend: medemensenlijke wezens woorden vanuit hun oorsprong analyserend op hun betekenis in een dubbel a-viertje de oorsprong en gang van rond 1900 uiteenzettend
dat was ik en ben ik
redelijke tekst
illusies houden het leven levend voeden het gemis met hoop verlangen met perspectief geven leegte betekenis
ik besef maar ren redeloos rond zonder besef
dubbelheid
ben ik dat, wat ik doe in de gedrevenheid van wat mijn gevoel mij ingeeft of wat ik doe omdat ik vind dat ik dat doen moet
ik zag vanavond de moraalridder mijn tv scherm vervuilen gelukkig een persiflage en wel hierom: van der laak
liefde
verliefdheid valt op het verschil, liefde is
elkaar wederzijds bekennen (h) erkennen verbindt: een wederzijds elkaar zichzelf beleven
|