Mijn levensbelijdenis:

Jaren gewerkt voor het materiële en daarnaast bezig met mijn plaats binnen wat mij omgeeft. Nu, met pensioen, zijn de keuzes aan mijzelf. Kan ik meer voor het tweede kiezen.

Levend in de ruimte, de samenleving, waarin ik mij gevormd heb en door gevormd ben. Wat nog steeds plaatsvindt. Waarin ik mijzelf op verschillende manieren tot uitdrukking breng. In mijn samenleven en individueel, in wat ik maak en denk. Met mijn achtergrond van kunstacademies en ontwikkeling door de jaren heen.

Van jongst af aan vanuit de behoefte om, waar anderen verschillen zien, juist de overeenkomsten te ervaren.

Mogelijk ben ik vroeger een heel mystiek jongetje geweest (dat denk ik weleens) en dat werkt blijkbaar na. Van daaruit noem ik wat ik ervaar en van daaruit denk, wel humanistisch religieus. Ik heb veel met verbinding, maar niets met een extern godsbeeld. Dat gaat voor mij niet samen met een eenheidsidee. Eenheid, daarbuiten kan niets bestaan. En de samenhang, de verbondenheid en wisselwerkingen daarin zijn voor mij wezenlijk.

Samenhang en verbondenheid als bestaansvoorwaarde. Wat zo was, is en blijft voor mij. In mijn verschillende activiteiten. Wat ik doe (en laat…). Nu met wat ik creëer, maar ook door vrijwilligerswerk (vormgevend, gesprekken en boeken verkopend bij Books4life). Mijzelf vormgevend (ook jarenlang met een combinatie van deeltijd museum- en postwerk) en in en via mijn beeldend werk op het grensgebied van kunst en vormgeving. Waarin ik dan vaak tekst en beeld combineer. Samen probeer te brengen. Weer wat tegengesteld lijkt, overbruggen.

En niet in de laatste plaats vanuit de belangstelling voor de drieslag kunst, religie en filosofie. Dat ook gericht op de de mens, de samenleving en onze geschiedenis daarin. Daarover veel lezend, in de hoop mede daardoor wat van te kunnen gaan doorzien. Dat is blijvend een fascinatie. En dat blijft mijn streven voeden. Houdt mij actief, geeft mijn leven inhoud. Waarbij mijn manco kan zijn, dat ik niet met ‘leegte’ om kan gaan. Er is altijd een meer, een gemis, waar ik naar streef. Naar de vervulling daarvan. Geïnspireerd door kunst, boeken (beschouwend en literair) en niet te vergeten muziek (was wat ik in de Coronaperiode het meest mistte…).

Mijzelf en wie en wat met mij is, de wisselwerking daarmee doet mij bestaan, geeft mijn leven inhoud. Bevestigt mij als mens.

Hartelijke groet, Huib